Weź się ogarnij człowieku…

Prawda…? Ale co to….?

Czy ludziom dziś już zupełnie nie zależy na prawdzie?

Czy nie ma już nic zgodnego z  samym sobą?

Czy naprawdę ludziom wszystko przysłaniają pieniądze, prestiż, uznanie?

Czy „nie mam czasu” to doskonała wymówka na wszystko?

Czy naprawdę dziś umówić się z kimś na cokolwiek musi graniczyć z cudem?

Czy jak ktoś Ci mówi – ok zrobię to i to w tym i w tym czasie a następnie przekłada kilkukrotnie termin wykonania,  to znaczy, że i tym razem muszę sobie odpuścić, bo nic z tego nie wyjdzie?

Historia z życia wzięta…

Mam znajomą. Umawiamy się na spotkanie od (uwaga) 3 lat. Dzwonię, proszę, piszę, pytam. Za każdym razem słyszę – „nie mam czasu”, „teraz nie mogę, bo…”, „jestem zajęta, ale…”, „innym razem…”,  „później…”, „tak, tak – następnym razem już na pewno…” „obiecuję…” itd. Szlak mnie jasny już trafia…

Ludzie, ogarnijcie się…

Doba to identyczne w długości 24 godziny dla wszystkich.  Doba to też 1 440 minut idealnie równych dla wszystkich. Doba to również 86 400 sekund – także takich samych dla wszystkich.

Ale o co kaman…?

Skoro ja potrafię w tym czasie mniej lub bardziej, ale jednak – ogarnąć dom, dzieci, pracę, pranie, sprzątanie, maile, telefony i milion innych spraw, to chyba jednak można.
Jak myślisz? Tak, tak – ja wiem.

Ludzie są różni. Jedni lubią białe a drudzy czarne. Jedni tańczą a inni śpiewają.

Ale do diabła – 3 lata?!?!

To nie jest jedna nieprzespana noc, to nie jest napięty tydzień czy ekstremalny miesiąc. To nie są dwa miesiące ani pół roku. Wiem, że w życiu zdarzają się różne rzeczy – ważne i mniej ważne, ale….

W czym tu problem?

I teraz pytanie dla mnie istotne z punktu widzenia trenera…

Czy ta osoba nie ma ochoty na kontakt ze mną, ale ma ogromny problem z asertywnością?

Czy ma poważny problem z organizacją swojego czasu pracy?

Czy może problem z pamięcią? 😉

Normalnie nie – do – wiary…

A wiecie co jest najdziwniejsze ?

Kiedy na swoich warsztatach pytam, „Kto ma problem z wyrażaniem własnego zdania?” – nikt.
Kiedy pytam „Co dezorganizuje Twój czas?” – cisza. Wszystko tyka jak w szwajcarskim zegarku. Idealnie.

Najlepsi we wszystkim bez wyjątku…

Tak, tak ja wiem – przyznanie się do błędu, do niewiedzy, do braku umiejętności to w naszym kraju jak zbrodnia na ludzkości. Przecież my – Polacy jesteśmy najlepszymi lekarzami, prawnikami, doradcami, bankowcami, sportowcami, a jakimi trenerami jesteśmy….hmmmm…. marzenie.

Znamy się na wszystkim. Na finansach, medycynie i na sporcie – jesteśmy mistrzami w tych dziedzinach. A na polityce – uuuu to w ogóle temat wybitnie przez nas kochany.

Rady?? Każdemu możemy udzielić, absolutnie w każdym temacie.

Ja się na czymś nie znam? Ja, ja? Nigdy w życiu. Wcześniej dam sobie rękę odciąć niż się przyznam i poproszę o pomoc.

Człowieku – weź się ogarnij….

Człowieku – weź się ogarnij…. Nie musisz się znać na wszystkim i nie jesteś omnibusem we wszystkim. Ja też nie – absolutnie nie.

Jesteś – „zwykłym człowiekiem i z pewnością niezwykłym specjalistą”, ale w Twojej dziedzinie. Nie we wszystkich problemach świata.

Czytając ten tekst, może nawet przyznasz mi rację, ale wiesz co pomyślisz….? Jakie szczęście, że mnie to nie dotyczy…

No właśnie – tak jest ze wszystkim…

No cóż świata nie zbawię – odpuszczam… przynajmniej tą znajomość…